بوسه هایت مست مستم

بوسه هایت مست مستم می کند

نیست و نابودم، هستم می کند

گر نباشی پیش من تو ای بهار

قله ی کوه دماوندم، پستم می کند

اشک ها ریختی در سال جدید
هیچ کس اینگونه گریه ات ندید

گفته بودند چشم هایت خشک شده
اشکهایت گشت جاری بس شدید

چمشه ها از کوهساران شد روان
تند تر از برق و باد گشتند دوان

سد ها پرگشت از آب زلال
مهربانیش بر ایران خزان

سیل راه افتاد آنی با شتاب
خشمگین تر از پلنگ و از عقاب

کرد ویران شهر های بی شمار
کی؟ گناه باشد در جای ثواب

آفاق

ز عشق خود همی دور شدن

کند ,ها ,هایت ,بوسه ,تر ,مست ,می کند ,تر از ,بوسه هایت ,مست مستم ,هایت مست